Koffie maken in de historische tuinkamer van ‘D.E-familie’ De Jong

Bezoekers het naar hun zin maken, Leny doet niets liever

Vrijwel niemand verlaat het museum zonder eerst een kopje Douwe Egberts-koffie, thee of frisdrank. Met natuurlijk een stukje appeltaart, dúmkes of oranjekoek in de gezellige Túnkeamer óf buiten in de tuin onder de boom. De familie De Jong, oud-eigenaar van D.E, dronk daar al in hun tijd de thee.

Het museum kan rekenen op een team vrijwilligers; iedere dag zijn er mensen om het de bezoekers naar de zin te maken en Leny (66) is degene die alles coördineert. ‘Ik ben een mensen-mensen, ik vind het heerlijk om iets voor een ander te doen’.

Hoe ben je bij Museum Joure gekomen?

‘Ik wilde niet meer in dienstverband werken, bezig zijn als vrijwilliger vond ik steeds leuker. Dus toen er een vrijwilliger gevraagd werd voor het museumcafé, de Túnkeamer, was ik meteen op mijn plek. Leuk contact met de bezoekers, uitleggen dat dit het vroegere huis was van de familie De Jong, verschillende soorten thee en koffie serveren… Ja, dat was echt iets voor mij.

Na een tijdje heb ik de taak van coördinator op me genomen. Ik maak met nog iemand het rooster, help waar nodig en we ontwikkelen de verkoop van producten. Er kwam een vrijwilliger bij die horeca-ervaring heeft en hij kwam op het idee om soep en tosti’s te serveren en lekkere broodjes. We zijn sinds kort begonnen met ‘High Tea’ met een bijbehorend leuk servies en lunch. Het loopt heel goed.’

Favoriet museumstuk

‘Ik mag de bezoekers graag wijzen op de oude foto die we hier in de Túnkeamer hebben hangen. Daarop zie je de hele familie De Jong met alle kinderen in de tuin, daar waar nu ons terras is.’

Altijd met klanten gewerkt

‘Ik ben geboren in Drachten, opgegroeid in Kortehemmen op de boerderij van mijn ouders. Na de middelbare school had ik een duidelijk doel voor ogen: ik wilde heel erg graag werken in de winkel van Schweigmann kindermode, in Drachten. Tot mijn geluk hadden ze daar net behoefte aan jong personeel en ik kon meteen starten. Ik had goed contact met de klanten, ik wist wel welke kleding bij hen paste en ik hielp ze een goede keuze te maken.’

‘Ondertussen trouwde ik en we kregen vier kinderen. Dat betekende wel dat ik in het begin wat minder dagen ging werken en op een gegeven moment werd ik overgeplaatst naar het filiaal in Heerenveen. Dat kwam goed uit, want mijn man en ik hadden een boerderij in Oudeschoot.’

‘Ik ben 42 jaar bij Schweigmann geweest en toen kwam de crisis. In 2013 werden er filialen gesloten en bijna al het personeel stond op straat. Ik belandde in een nare tijd. Gelukkig deed ik al vrijwilligerswerk bij zorgcentrum Theresia en ik werkte ook al bij Sari (Samenwerken Aan Rechtvaardige Import), de kledingwinkel.’

Boerderij

‘Mijn man en ik pachtten een boerderij en grond van de Freule Van Harinxma Thoe Slooten in een maatschap met mijn zwager. Ze had veel belangstelling voor het boerenbedrijf, we hadden een leuk contact met haar. Toen zij kinderloos overleed heeft haar neef de zaken voortgezet.’

‘Op een gegeven moment besloten mijn man en ik dat we zouden stoppen met boeren. Gelukkig vonden we een opvolger in onze kennissenkring.
Nu wonen we in Mildam, in een bungalow met uitzicht op de Tjonger. En héél in de verte staat ‘ons’ jongvee. Zo leuk!’

‘In 2016 vond ik toch een baan in een winkel, bij een juwelier. Dat was echt nieuw voor mij, ik had nog nooit wat gedaan met sieraden en horloges. Het was ook wel spannend om goed op te letten bij het passen van de ringen en de andere sieraden. De dagen rondom de feestdagen zoals Moederdag, Sinterklaas en Kerst waren de leukste tijden. Dan was het druk en de mensen brachten gezelligheid mee. Tijdens de Coronatijd ben ik gestopt.’

Wat veel mensen niet van mij weten…

‘Ik heb altijd veel vrijwilligerswerk gedaan, ondanks ons grote gezin, de boerderij en mijn baan bij Schweigmann. Ik vond voldoening in het helpen van mensen die dat nodig hebben. Ik ben nu vrijwilliger bij de groepsverzorging van de bewoners van het verpleeghuis in Wolvega. Koffie schenken, thee rondbrengen, lunch klaarmaken en diner serveren, dat soort dingen.’

‘Veel eerder ben ik gastvrouw geweest in verpleeghuis Bertilla in Drachten. In die functie hielp ik de bezoekers en de bewoners de weg naar de diverse klinieken die daar zijn gevestigd. Ook ben ik al 20 jaar gastvrouw in ziekenhuis Tjongerschans te Heerenveen.’

Interview en tekst: Willeke ten Noever Bakker